دوبیتی های ناب

فـﺎﻝ ﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩﻧﺖ ﺍﺯ ﭘﻰِ ﺩﻟﺘﻨﮕﻰ ﮐﻴﺴﺖ؟
ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺗﻮﺍﻡ
ﻫﺮ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻳﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻏﻢ‌ ﻭ دﻟﺘﻨﮕﻰ ﻣﻦ
ﺁﺳﻤـﺎﻥ را بفرستم که بدانى، همه جا یاد توام

این بوسه که از سمت تو آمد خوب است
بر روی لبم نشاندمش، مرطوب است
چسبیده به من، دوباره لطفا بوسه
چون بوسه ی تر حقیقتا مرغوب است

بهای بوسه ی نازت، نجومی است
دلم زنگی، لبت زیبای رومی است
بدون عطر تو، باران اگر هست
فقط تشویش اذهان عمومی است

صبح آمده کمتر به دلم این همه خون کن
ما را تو به یک بوسه ی خود، غرق جنون کن
صبحانه که تنها کَره و شیر و عسل نیست
این رسم غلط را تو بزن کُن فَیَکون کن

ممنوع شده بوسه ی لبهای تو بر من
بر نحسی این منع، دو صد ناله و نفرین
ولله، شود لعل لبت روزی از آنم
چون قدس که روزی شود از آنِ فلسطین

از روزِ عزا گرفته تا عید سعیـد
از حوزه ی قم بگیر تا کاخِ سفیـد
هر گوشه و هر زمان تو را می بوسم💋
تا کور شود هر آنکه نتواند دید

فکر بغل و بوسه ز سر بیرون کن

ای کاش نمی شدم به تو وابسته

اصلا به چه درد میخورد مال منی؟

اسلام که دست و پای ما را بسته

برای خسته ی بد حال بوسه ای بفرست

 به جای فطریه امسال بوسه ای بفرست

 میار هدیه که بسیار دست و پاگیر است

 هلاک آن دو لبم، حال بوسه ای بفرست