دوبیتی های ناب

چه شده؟ ای دل دیوانه هوایش کردی؟

با دو چشمان پر از اشک صدایش کردی؟

گفته بودم که دلش معدن بی معرفتی است

تو نشستی و دلت خوش به وفایش کردی؟

چیزیم نیست خرد و خمیرم فقط همین
کم مانده است بی تو بمیرم فقط همین!!!
از هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوز
در عمق چشمهای تو گیرم فقط همین!!!

گفتمش نقاش را نقشی بکش از باجناق
بی شرف عکس ژیانی در دل صحرا کشید

گفتمش نقشی بکش از خواهران همسرم
عکس گرگی با نقاب بره ای زیبا کشید

گفتم از فامیل زن نقشی بکش در یک ورق
دسته ای کوسه میان بستر دریا کشید

گفتم امشب در میان جمع فامیل زنم
در میان خارها شاخه گلی تنها کشید

گفتمش من یکه و آنها همه پشت همند
نخبه ای را در میان جمله اسکل ها کشید

گفتم از اوصاف این مادر زنان چیزی بگو
جام زهر آورد و نالان دست از این دنیا کشید

خانمی با همسرش گفت این چنین:
 ک ای وجودت مایه ی فخر زمین!
 
ای که هستی همسری بس ایده آل!
خواهشی دارم... مکُن هی قیل و قال!

هفت سین تازه ای خواهم ز تو!!
کم توقع گشته ام در سال نو!!!

سین  یک، سیّاره ای، نامش سمند!
تا که در دل هی کنم من آب، قند!!!

سین  دوم، سینه ریزی پُر نگین
 تا بَرَد هوش از سر اهل زمین!

سین  سوم، یک سفر سوی فرنگ
دیدن نادیده های رنگ رنگ..

سین  چارم، ساعتی شیک و قشنگ
تا که گویم هست سوغات فرنگ!

سین  پنجم، سمع دستورات من!
تا ببالم من به خود، در انجمن....

چون دو سین دیگرش آمد کم او
رفت اندر فکر و اندیشه فرو ..

گفت با ناز و کرشمه، که ای عیال!
من کم آوردم دو سین ای خوش خصال!

گفت شویش: من کنون یاری کنم
با شما البته همکاری کنم!

سین  شش، سنگی برای قبر من!
تا ز من عبرت بگیرد مرد و زن!

سین  هفتم، سوره ی الحمد خوان...
تا مگر از آن شود شاد این روان!

دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانی!
لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی!!!
دلتنگ توام ای که به وصلت نرسیدم
ای کاش خودت را سر قبرم برسانی...

برگرد و ببین یک شبه من پیر شدم
بر حلقه ی درب قفل و زنجیر شدم
برگرد و ببین چگونه لبریز تبم
هم سوختم و بخار و تبخیر شدم

ای سوژه ی عکاسی هر فرد هنرمند
شیرین ترین خاطره ! انگور! عسل ! قند
یک لحظه .. نه یک ثانیه لبخند بزن که
دنیا شده بازیچه ی یک نیمچه لبخند!

از کنج لبت دلم عسل می خواهد
یک بوسه و بعد از آن بغل می خواهد!
آنقدر به من وعده نده...! حرف نزن!!
اینبار فقط دلم عمل می خواهد!!!