دوبیتی های ناب

صبح آمده کمتر به دلم این همه خون کن
ما را تو به یک بوسه ی خود، غرق جنون کن
صبحانه که تنها کَره و شیر و عسل نیست
این رسم غلط را تو بزن کُن فَیَکون کن

ممنوع شده بوسه ی لبهای تو بر من
بر نحسی این منع، دو صد ناله و نفرین
ولله، شود لعل لبت روزی از آنم
چون قدس که روزی شود از آنِ فلسطین

از روزِ عزا گرفته تا عید سعیـد
از حوزه ی قم بگیر تا کاخِ سفیـد
هر گوشه و هر زمان تو را می بوسم💋
تا کور شود هر آنکه نتواند دید

فکر بغل و بوسه ز سر بیرون کن

ای کاش نمی شدم به تو وابسته

اصلا به چه درد میخورد مال منی؟

اسلام که دست و پای ما را بسته

برای خسته ی بد حال بوسه ای بفرست

 به جای فطریه امسال بوسه ای بفرست

 میار هدیه که بسیار دست و پاگیر است

 هلاک آن دو لبم، حال بوسه ای بفرست

یک میل شدیدی به عسل دارم من
پنهان نبود از تو، عمل دارم من
باور بنما که بی تو من میمیرم
کمبود بغل، بغل، بغل دارم من

هر چند نبودم اهل تحقیق و کلاس
شش واحد چشمتان به سختی شد پاس
چون نوبت جزوه خوانی از لبها شد
مشروط شدم سه ترم پیوسته... خلاص

او اهل تجملات و من هم ملا
من اهل نماز و توبه، او اهل صفا
در عالم خواب دیدمش یک شب که
تسبیح کجاست...؟ لا اله الا الله