دوبیتی های ناب

لبانت فتنه، چشمت آتشین است
تنت سرتاسرش میدان مین است
به آتش می کشانی عاشقت را
خطر هر جا تو باشی در کمین است

گفته بودم روزه ام اما تو شیطانم شدی
غنچه کردی آن لبت را دشمن جانم شدی
انت شیطان و لبانت قند و شیرین و عسل
لنگ ظهری آمدی و وعده ی شامم شدی

گفتم که پر از عطر بهاری بانو
خب حرف بزن گاه گداری بانو
گفتی: " به خدا حرف ندارم آقا "
گفتم: " به خدا حرف نداری! بانو "

هر نکته بجای خود و هر کار به وقتش

زیبایی بوسه، به خدا بعد اذان است

حرف تو متین است ولی حرف من این است

شیرینی افطار و سحر، قند لبان است

تو مفعولی دل فاعل فدایت
همیشه فعل میریزم به پایت!
بگو تا با کدامین واژه خود را
ضمیر ِ " متصل " سازم برایت؟

در حراجی که به چشمان خمارت زده ای
سهم من پلک سریعی ست که سهواً زده ای
من به آن پلک زدن دلخوشم و مسرورم
به امیدی که مگر چشمکی عمداً زده ای

با درد دلم تو آشنایی بانو
زیبایی لحظه ی دعایی بانو
یکدم نتوانم از تو من دور شدن
اوقات فراغتم شمایی بانو