دوبیتی های ناب

هم ریمل و خط سرمه اش کم شده است
هم بستن روسریش محکم شده است
از برکت عمره های دانشجویی
این ترم فرشته خانم آدم شده است

یک بوسه بده که لغو تحریم شود
این زخم عمیق و کهنه ترمیم شود
چون بوسه نشست برلبت، منشوری
بین من و تو دوباره تنظیم شود...

ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﺩﻭﯾﻢ ﮐﺮﺩ
ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﯿﺮ آﻫﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ...
ﻣﻦ، ﺷﺎﻋﺮ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺭﺑﺎﻋﯽ ﺑﻮﺩﻡ...
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺰﻝ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ...!!

با نوک انگشت نوشتم بر آب:
«مال منی! مال منی! مال من!»
حیف که در ثانیه ‌ای محو شد
آن «سَنَدِ مِلکیِ اقبالِ» من

جان رفته ولی زخم جفایت نرود
تاثیر دو چشم بی وفایت نرود
فرشی ز دل شکسته انداخته ام
آهسته بیا شیشه به پایت نرود

هر لحظه بهانه ی تو را می گیرم
هر ثانیه با نبودنت درگیرم
حتی تو اگر بخاطرم تب نکنی
من یکطرفه برای تو میمیرم ..!

از خاطره ها گذشته ها حرف بزن

با این من پر چون و چرا حرف بزن

وقتی که رسیدی به بدی هام ولی

چون آینه باش بی صدا حرف بزن

بدون شک خدا هم می پذیرد

که دریا دست ساحل را بگیرد

خدا عاشق نواز و مهربان است

نمی خواهد کسی تنها بمیرد