دوبیتی های ناب

بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم
بیا دوباره در اینباره اشتباه کنیم
من و توایم که تنها گناهمان عشق است
عجب گناه قشنگی، بیا گناه کنیم

نذر کردم تا بیایی هرچه دارم مال تو
چشم های خسته ی پر انتظارم مال تو
یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو
آرزویم هیچ، قلب بیقرارم مال تو !

لب های تو لب نیست! عذابیست الهی

بایدکه عذابی بچشم گاه به گاهی

در لحظه دیدار تو ، گفتم که بعید است

چشمان تو من را نکشاند به تباهی

لب های تو نایاب تر از آب حیات است

تو سوزن پنهان شده در خرمن کاهی

این کار خدا بوده که یکباره بیفتد

در تنگ بلور شب من مثل تو ماهی

ای شاخه نبات غزل حافظ شیراز !

معشوقه ی مایی چه بخواهی چه نخواهی

اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است

در دلم باشی و حاشا کنمت سنگین است

نقش چشمان تو در قتل دلم مشهود است

شب به شب از سر دل وا کنمت سنگین است...

چون رمیدن های آهـو نازهایت جالب است

دشت چشمم را نکن حالی به حالی خوب نیست

بعد از این حال من و این کوچه و این باغ گل

از نبودت مثل این گلهای قالی خوب نیست

چه کنم دست خودم نیست که عاشق شده ام
روز و شب محو تماشای شقـایق شده ام
دیگر از عقربـه و ثانیـه ها بیزارم
چه کنم مضحکه ی چشم دقایق شده ام....

گفته بودی که: «چرا محو تماشای منی؟
آنچنان مات که یک دم مژه بر هم نزنی!
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی!

ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﺩﻭﯾﻢ ﮐﺮﺩ
ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﯿﺮ آﻫﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ...
ﻣﻦ، ﺷﺎﻋﺮ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺭﺑﺎﻋﯽ ﺑﻮﺩﻡ...
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺰﻝ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﺮﺩ...!!