دوبیتی های ناب

آمدم با غزلی ساده ولی تکراری

لطف داری تو اگر دل به دلم بسپاری

 من همه درد خودم را به تو گفتم جانا

اینکه درمان بکنی یا نکنی... مختاری!

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند

قاب عکس توست، اما شیشه عمر من است

بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند

تارموی توست، اما ریشه عمر من است

باید از عشق بسازم غزلى قابل تو
غزلى ناب و صمیمانه به وزن دل تو
دلى از جنس بهار است که تقدیم تو باد
سبز باشی و دلت خانه پاییز مباد

از سر زلف تو پیداست که "سر" می خواهی
از فرو پاشی یک شهر خبر می خواهی
عشق، میدان جنون است نه پس کوچه ی عقل
دل دیوانه مهیاست! اگر می خواهی..

نابرابر شده این جنگ، از آن می گذرم
هر که پرسید کجا رفت، بگو بی خبرم
تو و خالِ لب و ابرو و دو تا چشمِ  سیاه
در مقابل من بیــــــــــچاره فقط یک نفــــرم

لبت را غنچه کردی، فصل پائیزم بهاری شد
دوباره توی شعرم، فصل، فصل بوسه کاری شد
من از بس عاشقت بودم خودم را منفجر کردم
تمام بوسه هایم، بوسه های انتحاری شد

شاعر شده ام غرق غزل های غم انگیز
حالا منم و زردی و بی برگی و پاییز
حالا منم و حسرت آغوش محالت
حالا منم و یک دل از غم شده لبریز

خواستم با تو به باران برسم حیف نشد
به غزل های خیابان برسم حیف نشد
خواستم هم قدم شهر و خیابان باشیم
زیر چتر تو به باران برسم حیف نشد