دوبیتی های ناب

یک شعر تمیز و تازه تحویل بگیر
از سنگ بیا گُدازه تحویل بگیر
هر کس به تو گفت: پُشتِ چشمت ابروست...
تو اسم بده؛ جنازه تحویل بگیر!!!

سخت است که معتاد نگاهی شده باشی
دیوانه ی چشمان سیاهی شده باشی
اینکه پسر رعیت ده باشی و آنوقت
دلداده ی تک دختر شاهی شده باشی

چه شده؟ ای دل دیوانه هوایش کردی؟

با دو چشمان پر از اشک صدایش کردی؟

گفته بودم که دلش معدن بی معرفتی است

تو نشستی و دلت خوش به وفایش کردی؟

چیزیم نیست خرد و خمیرم فقط همین
کم مانده است بی تو بمیرم فقط همین!!!
از هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوز
در عمق چشمهای تو گیرم فقط همین!!!

لب های تو مرکز غنی سازی بود
شورای دلم به بوسه ات راضی بود
پنج بعلاوه ی یکی بوسه زدیم
لوزان و وین به چشم ما بازی بود

چشم مست تو عجب جلوه گه بیداد است
خم ابروی تو سرمشق کدام استاد است؟
خم ابروی تو را دیدم و رفتم به سجود
صید را زنده گرفتن هنر صیاد است...!!!

حول چشمان تو لا قُوّةَ الّا بالله
قُل غزلخوانی و شیدایی و مستی لله
آخرالامر غزلهای تو گمراهم کرد
هر که دارد هوس در به دری بسم الله!!!

ای دلبر شیرین دهن ای دخترک لوس
ای چشم تو در لشگر مژگان شده محبوس
در پیچ و خم زلف شما گم شدم ای وای
این پیچش زلف است و یا جاده ی چالوس