دوبیتی های ناب

چون وقت نماز، سجده گاهم بغل است
گویند، که دین و مذهبم مبتذل است
بگذار، در آغوش تو مومن بشوم
بوسیدن لبهای تو "خیر العمل" است...

بی تو من یک عمر تنها مانده ام
از تمام هستی ام جا مانده ام
نذر کردم گر بیایی نزد من
بوسه بارانت کنم تا زنده ام

کفاره شعرى که نخواندیم و قضا شد
با رکعتى از وصف دو ابروت ادا شد
یک روز به بام آمدى و رخت تکاندى
این کوچه پر از رهگذر سر به هوا شد

سخت است که معتاد نگاهی شده باشی
دیوانه ی چشمان سیاهی شده باشی
اینکه پسر رعیت ده باشی و آنوقت
دلداده ی تک دختر شاهی شده باشی

گفت دیشب دلبر یک دانه ی من سرسری
آیفون و لپ تاپ و پیراهن برایم می خری؟
گفتمش این ها که مصنوعات استعماری است!!!
مرحمت فرما قناعت کن به عطر و  روسری

چه شده؟ ای دل دیوانه هوایش کردی؟

با دو چشمان پر از اشک صدایش کردی؟

گفته بودم که دلش معدن بی معرفتی است

تو نشستی و دلت خوش به وفایش کردی؟

چیزیم نیست خرد و خمیرم فقط همین
کم مانده است بی تو بمیرم فقط همین!!!
از هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوز
در عمق چشمهای تو گیرم فقط همین!!!

گفتمش نقاش را نقشی بکش از باجناق
بی شرف عکس ژیانی در دل صحرا کشید

گفتمش نقشی بکش از خواهران همسرم
عکس گرگی با نقاب بره ای زیبا کشید

گفتم از فامیل زن نقشی بکش در یک ورق
دسته ای کوسه میان بستر دریا کشید

گفتم امشب در میان جمع فامیل زنم
در میان خارها شاخه گلی تنها کشید

گفتمش من یکه و آنها همه پشت همند
نخبه ای را در میان جمله اسکل ها کشید

گفتم از اوصاف این مادر زنان چیزی بگو
جام زهر آورد و نالان دست از این دنیا کشید