دوبیتی های ناب

شهر را آدم به آدم در پی ات جویا شدم
تا که یک شب دیدمت، دل باختم، رسوا شدم
با نگاهی ساده قلبم را گرفتی، خوب من!
فکر می‌کردم که من عاشق نِمی... امّا شدم!

یک نامه نوشتم به تو با این مضمون:
من عاشقم و گواه من این دل خون!
تو ساده و بی تفاوت اما گفتی:
از این که به من علاقه داری ممنون!

هرچند نداری تو ز احساس، نشانی
من عاشق لبخند توام، گرچه ندانی
مغرور و بداخلاق بشو با همه، اما
« با من به ازین باش که با خلق جهانی »

مستی به شکستن سبویی بند است
هستی به بریدن گلویی بند است
گیسو مفشان، توبه ی ما را مشکن
چون توبه ی عاشقان به مویی بند است ..!

چه کنم دست خودم نیست که عاشق شده ام
روز و شب محو تماشای شقـایق شده ام
دیگر از عقربـه و ثانیـه ها بیزارم
چه کنم مضحکه ی چشم دقایق شده ام....

بدون شک خدا هم می پذیرد

که دریا دست ساحل را بگیرد

خدا عاشق نواز و مهربان است

نمی خواهد کسی تنها بمیرد

من دلم تنگ تو شد، اشک امانم را برد
شاخه ی عشق تو در کنج اطاقم پژمرد
کاش آن لحظه ی آخر که تو می خندیدی
بر من عاشق بیچاره کمی بر می خورد