دوبیتی های ناب

گمانم شیخ شیرازی٬ که با یک غمزه ی تنها
به خال هندویی بخشید٬ سمرقند و بخارا را
اگر یک لحظه در «تهران» به میدان «ونک» میرفت
دمادم شهر میبخشید٬ و  شاید کل دنیا را

من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده ام
تو تصوّر می کنی چوبِ خدا را خورده ام
نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست
من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام

با سادگی ام دشمنی آغاز نکن

دنیا قفس است فکر پرواز نکن

تا آخر خط فرصت چندانی نیست

با من دو قدم "راه بیا" ناز نکن

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست
از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت
که در این وصف، زبان دگری گویا نیست