دوبیتی های ناب

لب های تو مرکز غنی سازی بود
شورای دلم به بوسه ات راضی بود
پنج بعلاوه ی یکی بوسه زدیم
لوزان و وین به چشم ما بازی بود

مثل یک میوه که امّید رسیدن دارد
بوسه از غنچۀ لب های تو چیدن دارد
با من از عشق بگو هرچه دلت میخواهد
که «صدای سخن عشق» شنیدن دارد

شعر چشمان مرا خواند ولی پاکش کرد
دلبری کرد و دلم برد و سپس خاکش کرد
به خداوندی انفاس من او ایمان داشت
مسئله شیطنتش بود که بی باکش کرد

بر درت می آمدم هر شب مرا پس میزدی
گفتمت نامهربانی، دم ز حاشا میزدی
دیدمت یک شب به دریا خیره بودی تا سحر
کاش دریای تو بودم دل به دریا میزدی

احساس مرا یکشبه بر هم زده ای
بر ارگ دلم نشانی بم زده ای
سخت است بگویمت ولی بانویم
از عشق و از عاشقی فقط دم زده ای

نذر کردم تا بیایی هرچه دارم مال تو
چشم های خسته ی پر انتظارم مال تو
یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو
آرزویم هیچ، قلب بیقرارم مال تو !

اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است

در دلم باشی و حاشا کنمت سنگین است

نقش چشمان تو در قتل دلم مشهود است

شب به شب از سر دل وا کنمت سنگین است...

با تو بودن بخدا حس قشنگیست نرو
با تو شبهای سیاهم همه رنگیست نرو
تازه دل داشت خودش را به تو عادت میداد
بین دستِ من و تو مَعبر تنگیست نـرو