دوبیتی های ناب

این دل که به شهر عشق سرگشته ی توست
بیمار و غریب و دربدر گشتهٔ توست
برگشتگی بخت و سیه‌ روزی او
از مژگان سیاه برگشته ی توست

ای کاش گل باغ بهارت بودم
اندر قفس عشق کنارت بودم
ای کاش به هر سوی که نظر میکردی
من مردمک چشم خمارت بودم

لبهای تو  بر هر مرضی حکم دواست
هر بوسه ات از بوسه بعدیت سَواست
من سیر نمی شوم ولی جان خودم
هر بوسه تو قدِّ سه مَن باقلواست...!!!

کاش مسدود شود راه فرار از بغلت
کاش من قافیه گردم به ردیف غزلت
دوست دارم بزنم جار که تو عشق منی
عشقِ من را بکنی بر همه ضرب المثلت

گر عشق قرار است فرنگی باشد
بهتر که نصیبت دل سنگی باشد
من عاشقِ عاشق شدنِ فرهادم
حتی اگر این عشق کلنگی باشد...!!!

قهر چشمانت دلم را تکّه تکّه می کند
تو نباشی در وجودم درد چکّه می کند
سر بچرخان با دلم حرفی بزن ای مونسم
چون بخندی خنده ات بازار سکّه می کند

آمدم با غزلی ساده ولی تکراری

لطف داری تو اگر دل به دلم بسپاری

 من همه درد خودم را به تو گفتم جانا

اینکه درمان بکنی یا نکنی... مختاری!

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند

قاب عکس توست، اما شیشه عمر من است

بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند

تارموی توست، اما ریشه عمر من است