مستی به شکستن سبویی بند است
هستی به بریدن گلویی بند است
گیسو مفشان، توبه ی ما را مشکن
چون توبه ی عاشقان به مویی بند است ..!

یک چهره ی سر شناس می خواهی؟ ...من
دلداده و بی حواس می خواهی؟...من
تصمیم گرفته ام که خوش تیپ شوم
یک شاعر با کلاس می خواهی؟...من

با پاسخ من معلمان اشفتند
از حنجره شان هرچه در آمد گفتند
اما بخدا هنوز هم معتقدم
از جاذبه ی تو سیب ها می افتند

لب های تو لب نیست! عذابیست الهی

بایدکه عذابی بچشم گاه به گاهی

در لحظه دیدار تو ، گفتم که بعید است

چشمان تو من را نکشاند به تباهی

لب های تو نایاب تر از آب حیات است

تو سوزن پنهان شده در خرمن کاهی

این کار خدا بوده که یکباره بیفتد

در تنگ بلور شب من مثل تو ماهی

ای شاخه نبات غزل حافظ شیراز !

معشوقه ی مایی چه بخواهی چه نخواهی

وقتی بهشت عزوجل اختراع شد
حوا که لب گشود عسل اختراع شد!

آهی کشید و آه دلش رفت و رفت و رفت
تا هاله ای به دور زحل اختراع شد!

آدم نشسته بود، ولی واژه ای نداشت
نزدیک ظهر بود غزل اختراع شد!

آدم که سعی کرد کمی منضبط شود
مفعول و فاعلات و فعل اختراع شد!

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
اینگونه بود ها...! که بغل اختراع شد!

اینکه از دور تماشا کنمت سنگین است

در دلم باشی و حاشا کنمت سنگین است

نقش چشمان تو در قتل دلم مشهود است

شب به شب از سر دل وا کنمت سنگین است...

چون رمیدن های آهـو نازهایت جالب است

دشت چشمم را نکن حالی به حالی خوب نیست

بعد از این حال من و این کوچه و این باغ گل

از نبودت مثل این گلهای قالی خوب نیست

جایی نرو بچرخ فقط در مدار من
ای ماه! ای ستاره ی دنباله دار من
باید جهان و نظم قدیمش عوض شود
هر کار می کنم که تو باشی کنار من