دوبیتی های ناب

من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده ام
تو تصوّر می کنی چوبِ خدا را خورده ام
نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست
من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام

بغل کرده دلم را روح عشقت

چگونه بگذرم از کوه عشقت

تمام بودنم گم می شود باز

میان جنگل انبوه عشقت

تا کوه شدم تیشه و فرهادم داد 

فرهاد بیا که عشق بر بادم داد 

پیغمبر بی نام و نشانی بودم 

چه معجزه ها که چشم او یادم داد